Johnny Browaeys, Belg met sociale verankering in China

Hoewel de Vlaming meestal getypeerd wordt als honkvast en vaak in één adem genoemd wordt met de uitspraak ‘een baksteen in de maag’, zijn er jaarlijks toch duizenden landgenoten die hun geluk in het buitenland beproeven. Daarvoor hebben ze uiteenlopende beweegredenen: het werk, de studies, de liefde. Voor wie een langdurig verblijf buiten Europa ambieert, vormt de hoog aangeschreven Belgische sociale zekerheid een anker dat ze liever niet lichten. Het goede nieuws is dat dit ook niet hoeft.

Bio-ingenieur

Ook Johnny Browaeys ziet er de voordelen van in om vertoevend in een complexe samenleving toch de sprong te wagen in het onbekende. En dit met als appeltje voor de dorst: een zorgeloze sociale dekking door de Overzeese Sociale Zekerheid (OSZ).

Tot de pandemie er een abrupt einde aan maakte, woonde en werkte hij in China. En dat al sinds 2003. Met een achtergrond in westerse wetenschappen groeide bij de bio-ingenieur de passie voor oude Chinese kennis en wijsheden. Hij verdiepte zich in de lokale bedrijfscultuur, specialiseerde zich in innovatie en focust tot op vandaag onder meer op de veerkracht van bedrijven die met of in China actief zijn. Hij levert geïntegreerde oplossingen en pioniert in nieuwe partnerschappen. Zo is onze landgenoot een drijvende kracht achter diverse initiatieven die focussen op interculturele samenwerking en duurzame innovatie.

Wild Swans

Verhuizen naar China was voor Johnny geen impulsieve beslissing. Zijn expatreis kwam als bij toeval op zijn pad terecht. Na een motorongeval begin 2000 werd hij gedwongen om maandenlang stil te liggen. “Toen ik het beu was om naar het plafond te staren, las ik Wild Swans van Yung Chang.” Er ging letterlijk een nieuwe wereld open die hem enorm fascineerde.

Daarnaast bespoedigde een toevallige ontmoeting met een Chinese studente zijn liefde voor China. “Onze eerste afspraak was best wel grappig, op een typisch Chinese manier dan. Het was een warme dag en ik vroeg tot twee keer toe wat ze wou drinken, twee keer, maar geen drie keer. Ze zei twee keer nee, maar heeft dus wel dorst geleden. China is anders, de cultuur vraagt om tijd, vraagt om drie keer vragen vooraleer men zich te kennen geeft.”

Op krukken

Kort na zijn herstel vertrok Johnny met zijn toenmalige vriendin naar China. “Ons huis werd verkocht, mijn ouders kregen de auto en vrienden werden uitgenodigd om mee te nemen wat ze konden gebruiken.”

De pandemie maakte abrupt een einde aan zijn expatreis. Na achttien jaar kwam Johnny terug naar België met amper nog bezittingen. Bij zijn aankomst op de luchthaven werd hij door enkele vrienden opgewacht en naar een leeg appartement gebracht. “Amper 36 uur later had ik alles wat ik nodig had, inclusief kleine vorkjes en lepeltjes. Dat deed me denken aan wat mijn moeder vroeger altijd zei: ‘Wie goed doet, goed ontmoet.’ Ontmoetingen vormen een rode draad doorheen mijn leven, zeker ook in China.”

Het plan

Johnny blikt enorm tevreden terug op zijn expatavontuur. Maar duidt er ook op dat er bij zo een expatreis veel komt kijken. De belangrijkste regel die Johnny graag meegeeft is dat je zo een ervaring niet mag overdenken. “Plan hoe je het wil doen, maar ook niet tot in het detail, je vindt namelijk altijd wel een reden om het niet te doen. Jouw plan dient als een leidraad, maar laat het je zeker niet verlammen.” Daarnaast erkent hij het gevoel dat het buitenland niet per se vertrouwd aanvoelt – zeker niet in het begin - maar dat het wel belangrijk is steeds flexibel én nieuwsgierig te zijn. “Curiositeit is de sterkste eigenschap om te leren, te connecteren en te adapteren.”

Zelf voelt Johnny zich net als ‘een slak die zijn thuisgevoel altijd en overal meedraagt’. De Overzeese Sociale Zekerheid hielp hem daarbij. De link met België geeft expats het geruststellend gevoel van bij het begin van hun expatreis tot hun terugkeer naar België. “Mijn sociale zekerheid werd eerst geregeld door mijn werkgever. Hij sloot mij aan bij de OSZ.” Maar toen Johnny zelfstandige werd, daagde het pas echt: nu moest hij zijn sociale bescherming zelf in handen nemen. Gelukkig kon hij nog steeds terecht bij de OSZ.

Blik verruimen

Zelf raadt Johnny een expatervaring aan als een essentiële leerschool. “Mocht ik aan de knoppen zitten, dan zou ik een landrotatie invoeren. Ik vind het fascinerend hoe buitenlandse ervaringen iemands blik verruimen. Je plaatst jezelf op een andere manier in het leven. Als je je openstelt, zie je kansen en krijg je kansen.”

Wat het meest doorklinkt in de levensloop van Johnny is de grenzeloze veerkracht en motivatie om zijn dromen te bereiken. Het eerste bedrijf in China waar hij aan de slag kon, had na verloop van tijd een wervingsstop. “Omdat ik bij mijn toenmalige werkgever niet meer als expat aan de slag kon, begon mijn expatavontuur pas echt: ik ging aan de slag bij een lokaal bedrijf en kreeg een lokaal contract onder lokale clausules.” In deze functie kreeg Johnny de kans om van het voor hem bekende oosten van China naar het onbekende westen te reizen. “Mijn Chinese collega’s hadden geen interesse in het project in Chengdu, dus stelde ik mezelf in 2005 kandidaat. Het werd voor mij een volgende sprong in het onbekende.”

“Verandering was de aanzet om steeds nieuwe ervaringen op te zoeken, en in 2012 zelfs een eigen sociale onderneming, e8Resources op te richten, die in anderhalf jaar 25.000 mensen bereikte, 35 projecten telde en vijf bedrijven in de greentechsector oprichtte. Ik had dit niet kunnen doen zonder mijn eerdere ervaringen.”

Momenteel werkt Johnny voor een Chinese organisatie met 300 incubatoren wereldwijd. Dit in een zopas opgericht innovatiecentrum dat de wisselwerking tussen China en Europa bespoedigt. De focus ligt op versnelde groei door technologie en partnerships.

Vooroordelen

Johnny gelooft steevast in interculturele samenwerking en ziet het als een belangrijk onderdeel van de open houding van expats. “Soms moet je door een moeilijkere fase om elkaar in de ogen kijken. Als je enkel focust op de verschillen, kom je er niet. Bewuste en onbewuste vooroordelen probeer ik naast me neer te leggen. Voor mij heeft het interculturele een rechtstreekse link met levenswijsheid. Waar je echt interesse voor hebt, absorbeer je aan een supersnelheid.” Zo was de taalkwestie voor hem geen probleem. “Normaal gezien heb je 10 000 uur nodig om iets nieuws te leren, maar met de nodige motivatie kan je die leertijd met bijna de helft inkorten. Zo kon ik door Mandarijns te spreken het inburgeringsproces versnellen en het vertrouwen bij mijn sociale kring versterken.” Daarnaast is Johnny voorstander van job crafting, waarbij je zelf je job vormgeeft. “Ik hoef ook geen handleiding om dingen te doen. Ik hou ervan om mijn eigen job te creëren. Als je iets vindt dat voor een werkgever waardevol is, dan heb je een job. Je bent veel kostbaarder als je bepaalde dingen uit eigen beweging en motivatie doet, dan wanneer je enkel bezigt wat men je vraagt.”

De kracht van meditatie

China heeft een enorme indruk op Johnny nagelaten en bevorderde niet alleen zijn professionele, maar ook zijn persoonlijke groei. “In China ontdekte ik het boek van Xuanyuan Huangdi ook wel de Yellow Emperor genoemd, waaruit de traditionele Chinese geneeskunde is ontstaan. Deze heeft een holistische kijk op gezondheid, waarbij lichaam en geest één zijn en onderdeel van de natuur.”

Dit boek leerde Johnny meer over de interne communicatie in het lichaam, waarbij mediteren een belangrijk concept is om ‘inzicht en creativiteit’ te bevorderen. “Het heeft me veel bijgebracht. Sindsdien begrijp ik waarom sommige mensen gelukkig zijn als leiders en anderen hun geluk vinden als volger.” Vanuit dat holistische principe ondervond hij dat inzicht in je eigen kracht kan bijdragen aan je gezondheid. “Lichamelijke gezondheid staat niet los van persoonlijke groei.” Het aloude principe ‘een gezonde geest in een gezond lichaam’ weerklinkt. “Deze inzichten komen van pas in mijn professionele leven, maar ook in het vinden van een balans tussen leven, werken, familie en maatschappij.”

Types expat

Volgens Johnny bestaan er drie types expats: zij die terug naar huis gaan omdat hun nieuwe expatland hen energie kost, zij die een balans vinden in hun nieuwe werkland en tenslotte zij die continu op zoek gaan naar nieuwe mogelijkheden en zo hun energiepeil stelselmatig de hoogte laten inschieten, en dus alles uit hun expatavontuur halen. “Zelf behoor ik tot de laatste categorie. Het is een interne drijfveer die mijn batterij steeds opnieuw oplaadt.”

Voor herhaling vatbaar

Op de vraag of hij nog teruggaat naar het buitenland, antwoordde Johnny volmondig ‘ja’. “En dan weer met de Overzeese Sociale Zekerheid als ‘sociale partner in crime’? “Meer nog dan vroeger zal ik een beroep doen op de OSZ. De kracht van het systeem is de wereldwijde dekking zonder limieten. Naarmate mijn leeftijd stijgt, zal ik minder gemakkelijk complete en betaalbare oplossingen vinden op de privémarkt. Maar voor België blijf ik steeds een Belg met een expatdroom.”

"Dit artikel kwam er in samenwerking met Vlamingen in de Wereld(Nieuw venster)."